บทนำ
もしもあの日の雨が止んでいたなら・・・。
(ถ้าหากในวันนั้นฝนไม่ตก…)

เมื่อเช้าพี่สาวพยากรณ์อากาศบอกว่าวันนี้เป็นวันแรกของฤดูฝน…

ฉันยื่นมือออกไปข้างนอก แล้วสัมผัสจากหยดน้ำที่ค่อยๆ เปลี่ยนจากหยดแหมะๆ เป็นเทโครมลงมาก็บอกให้รู้ว่าพี่สาวพยากรณ์อากาศไม่ได้โกหก T_T นี่เป็นวันแรกของฤดูฝนจริงๆ และในเมื่อขึ้นชื่อว่าเป็นฤดูฝน…ฝนก็ต้องตกอย่างนี้นี่แหละนะ

และคนที่ไม่เชื่อพี่สาวพยากรณ์อากาศเลยไม่ได้พกร่มมาแต่แรกอย่างฉันก็คือคนที่ผิดเอง TT^TT ดังนั้นมันก็ช่วยไม่ได้ที่ต้องมาติดฝนอยู่ที่สถานีรถไฟไปไหนไม่ได้อย่างนี้…

ที่จริงถ้ากลับบ้านตั้งแต่ตอนเลิกเรียนซะก็จบเรื่องแล้ว ฉันก็ไม่น่าออกมาเดินเตร็ดเตร่เลยนะ

ฉันถอนหายใจรอบที่ร้อยเมื่อฝนไม่ซาลงสักนิด ตรงกันข้ามกลับยิ่งเทลงมาหนักขึ้นเรื่อยๆ ในทุกนาทีที่ผ่านไป และทุกคนที่เชื่อพี่สาวพยากรณ์อากาศก็พากันเดินจากไปทีละคนสองคนพร้อมกับร่มในมือ…ยิ่งเห็นคนเดินไปเป็นคู่ใต้ร่มคันเดียวกันแล้วมันยิ่งชวนให้รู้สึกหนาวใจขึ้นมาซะจริงๆ ทั้งที่อากาศก็ยังร้อนอบอ้าวอยู่แท้ๆ 🙁

ฉันเกลียดฝน…เพราะงั้นถึงได้เกลียดช่วงนี้ของปีเอามากๆ…

วันนี้นี่มันแย่จริงๆ เลย ถ้าฝนไม่หยุดตกเร็วๆ นี้ฉันคงต้องวิ่งฝ่าฝนกลับบ้านแล้วล่ะ ยังไงก็อยู่ไม่ไกลจากสถานีสักเท่าไหร่ ถึงการวิ่งตากฝนตอนมืดๆ จะน่ากลัวอยู่ไม่น้อยก็เถอะ

ฉันทรุดตัวลงนั่งกอดเข่าเป็นเด็กมีปัญหาอยู่ตรงขั้นบันไดหน้าป้ายบอกชื่อสถานีโอจิไอมินามินางาซากิ พยายามไม่ไปเกะกะทางเดินใครและไม่ให้โดนฝนสาดใส่หน้าให้ชีวิตเศร้าไปมากกว่านี้ แต่ก็ยังรู้สึกได้ถึงละอองฝนที่กระเซ็นใส่อยู่นิดหน่อย…ขณะที่ทิวทัศน์ข้างนอกดูเหมือนฉากในหนังเรื่อง The Day After Tomorrow…

นี่แค่ฝนธรรมดาไม่ใช่ไต้ฝุ่นไม่ใช่เหรอ ทำไมถึงต้องตกหนักขนาดนี้ด้วยนะ มองไม่เห็นอะไรเลย…

“…เธอไม่มีร่มเหรอ”

และแล้วหลังจากที่นั่งเหม่อมองดูฝนห่าใหญ่อยู่สักพักก็มีใครคนหนึ่งหยุดยืนข้างหลังพร้อมกับเอ่ยทักฉันขึ้นมา… ถามทำไมเนี่ย ก็น่าจะเห็นอยู่ว่าไม่มี…ไม่งั้นฉันจะมานั่งกอดเข่าหงอยเหงาอยู่นี่คนเดียวทำไมกัน

ฉันบ่นในใจก่อนจะชะงักงันทันทีที่หันไปเห็นหน้าเขา…เขาที่ยืนสะบัดร่มสีฟ้าคันหนึ่งและมองมาที่ฉันด้วยแววตาเฉยชาราวกับน้ำฝนเย็นเยียบที่กำลังตกลงมา…ผ่านแว่นกรอบดำที่เขาสวมอยู่

แว่นกรอบดำที่ไม่ได้บดบังเสน่ห์อันร้ายกาจของนัยน์ตาคู่สวยคู่นั้นเลยแม้แต่น้อย

ชุดนักเรียนโรงเรียนจินไดของเขาบอกให้รู้ว่าเขาอยู่โรงเรียนเดียวกับฉัน และที่เขาหยุดทักฉันในขณะที่คนอื่นๆ พากันเดินผ่านไปโดยไม่คิดจะเหลียวมามองอาจเป็นเพราะเหตุผลนี้ก็เป็นได้…

“ไม่ได้พกมาน่ะ…”

“…” เขาเงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นโดยที่ไม่ได้พูดอะไรสักคำ…เขาก็ยื่นร่มสีฟ้าในมือให้ฉันที่รับมาอย่างงุนงงไม่ทันได้คิดอะไร ก่อนจะวิ่งออกไปจากสถานีทั้งๆ ที่ฝนยังตกกระหน่ำลงมาอยู่

“ดะ…เดี๋ยวก่อนสิ!”

ฉันพยายามร้องเรียกเขา แต่ไม่ทัน…เพราะขายาวๆ ของเขาน่ะวิ่งไวมาก -O- จนฉันมองไม่เห็นเขาแล้วทั้งที่เพิ่งจะผ่านไปแค่ไม่กี่วินาทีแท้ๆ

ทำให้ตอนนี้เหลือแค่ฉันที่ยังนั่งจุ้มปุ๊กอยู่บนขั้นบันไดหน้าสถานี…กับร่มสีฟ้าอ่อนที่ได้รับมาจากผู้ชายแปลกหน้าโดยที่ฉันยังไม่ทันได้ขอบคุณเขาเลยสักคำ

เขาที่มากับสายฝน…แล้วก็จากไปในสายฝน

เขาที่ถ้าหากวันนี้ฝนไม่ตก หรือถ้าหากฉันเชื่อพี่สาวพยากรณ์แล้วพกร่มมาตั้งแต่แรก…เราก็คงไม่ได้มาเจอกันในสถานการณ์สุดแปลกประหลาดในสถานที่แบบนี้

ที่จริงแล้วบางที…ฝนมันก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรขนาดนั้นก็ได้ล่ะมั้ง >_<

ข้อมูลเกี่ยวกับหนังสือ

ราคา 199 บาท (พิเศษ! ซื้อในเว็บแจ่มใสเหลือเพียง 169 บาท)

จำนวนหน้า 256 หน้า

ข้อมูลเกี่ยวกับหนังสือ

ความในใจจากผู้เขียน

เล่มนี้เป็นเล่มของหนุ่มคนสุดท้ายในเซ็ตนิปปอน (ติดตามเซ็ตนิปปอนเล่มอื่นๆ ได้ที่นี่) เราเลยรู้สึกใจหายนิดๆ เพราะรักและผูกพันกับเซ็ตนี้มากกกกกก และคาแร็กเตอร์ของตัวละครในเรื่องนี้ก็เป็นอะไรที่เราชอบ ทั้งเอย์จังที่มีความดาร์กอยู่ในตัวนิดๆ มีมุมมืดที่ไม่เคยมีใครรู้จัก ตัวตนที่เก็บซ่อนอยู่ข้างใน มีความแบดบอยทำตัวเกเรตามใจตัวเอง แต่ในขณะเดียวกันก็มีฉากหน้าที่แสนจะเพอร์เฟ็กต์ราวกับหน้ากากที่ใช้ป้องกันตัวเองจากคำถามและความวุ่นวายของคนอื่นๆ รอบตัว

และทสึยุหรือน้องน้ำฝนที่เป็นเด็กมีปัญหาดีๆ คนหนึ่งนี่เอง เราว่าคาแร็กเตอร์ของน้ำฝนเนี่ยค่อนข้างใกล้เคียงกับตัวเราพอสมควรเลย แบบที่มีปัญหาเก็บไว้ในใจแต่ไม่อยากบอกใครเพราะมันเจ็บปวดเกินไปที่จะพูด จึงหลอกทั้งตัวเองและคนอื่นด้วยการปั้นหน้ายิ้มแล้วก็ทำทุกอย่างตามแบบแผนที่ควรจะทำ กลายเป็นสร้างกำแพงกั้นระหว่างตัวเองและคนอื่นๆ ไปโดยไม่รู้ตัวค่ะ

คู่นี้เป็นคู่ของเด็กเกเรมีปัญหาจริงๆ แต่แน่นอน…เราต้องคงคอนเซ็ปต์ของเซ็ตนิปปอนเอาไว้ คือต้องหวานฉ่ำ น่ารัก มุ้งมิ้ง ให้อุ่นหัวใจไปพร้อม กับเสียงของสายฝนที่โปรยปรายลงมาค่ะ อยากให้ลองหามาอ่านกันเน้อ หรือจะตามไปเล่นเกมชิงรางวัลได้ที่บล็อก ตามรอยเซ็ตนิปปอน : ตะลอนหมู่บ้านจิ้งจอก! ก็ได้นะจ๊ะ >///<

ใครอ่านเล่มนี้แล้วถูกใจ ก็อย่าลืมแวะมาคอมเม้นต์ให้คนเขียนชื่นใจกันบ้างน้าาา~